Zwevende wisselkoers definitie

Wat is een zwevende wisselkoers?

Een zwevende wisselkoers houdt in dat de koers van de valuta die eraan verbonden is, tot stand komt op basis van vraag en aanbod ten opzichte van andere valuta’s. Een zwevende wisselkoers is anders dan een vaste wisselkoers, waarbij alleen de overheid van de valuta de koers ervan bepaalt.

Hoe werkt een zwevende wisselkoers?

Een zwevende wisselkoers is gebaseerd op het vrijemarktprincipe: de koers wordt bepaald door speculatie op vraag en aanbod. Op deze vrije markt daalt de koers van een valutapaar wanneer het aanbod stijgt terwijl de vraag daalt. Wanneer de vraag stijgt en het aanbod daalt, neemt de koers juist weer toe.

Of zwevende valuta's als sterk of zwak gezien worden, hangt af van hoe de markt tegenover de economie van het land staat. Als een overheid bijvoorbeeld als onstabiel beschouwd wordt en beleggers geloven dat zij geen regie meer heeft over de economie, zal de valuta waarschijnlijk depreciëren.

Overheden kunnen bij een zwevende wisselkoers nog wel ingrijpen om ervoor te zorgen dat de koers van hun valuta gunstig blijft voor internationale handel. Dit voorkomt ook dat andere overheden de wisselkoers proberen te beïnvloeden.

Het verschil tussen zwevende en vaste wisselkoersen

De zwevende wisselkoers wordt gezien als de eerlijkere, vrijere en efficiëntere tegenhanger van de vaste wisselkoerssystemen. Over het algemeen worden vaste valuta’s beschouwd als stijf. Daarnaast fluctueren de wisselkoersen voor deze valuta’s vaak veel minder sterk.

Maar tijdens economisch onzekere periodes, wanneer de markten onstabiel zijn, kunnen vaste wisselkoersen handig zijn. Bovendien koppelen ontwikkelingslanden hun valuta’s vaak aan een andere valuta (meestal de Amerikaanse dollar). Dit leidt namelijk tot meer stabiliteit, wat investeringen kan stimuleren en het inflatieniveau kan verlagen.

Voorbeeld van overheidsingrijpen in wisselkoersen

De Chinese overheid treedt via de Chinese Volksbank (PBOC) regelmatig op om de yuan ondergewaardeerd te houden. Een lagere yen maakt export namelijk goedkoper. Om dit te bewerkstelligen, is de yuan gekoppeld aan een aantal valuta’s, waarin de Amerikaanse dollar centraal staat.

De PBOC probeert ervoor te zorgen dat de yuan binnen een bandbreedte van 2% blijft ten opzichte van de dollar. Ze doet dit door andere valuta’s en soms Amerikaanse staatsobligaties op te kopen en meer yuan terug de markt in te laten stromen. Zodoende vergroot de bank het aanbod aan yuan, terwijl ze tegelijkertijd het aanbod aan andere valuta’s beperkt.